مشيرة موسى تكتب ” عايزة عريس “

كل عيد وانتم والحبايب طيبين … العيد خلص والاجازة على وشك … والحر كان فظيييييع … تقريبا كل قرايبي واصحابى سافروا فى العيد … وفصل الربيع خلص رسميا وابتدأ فصل الصيف رسميا كمان … طبعا فضل فى القاهرة شوية ناس من اللى بيحبوا يفتكروا شكل العاصمة القديمة وهى فاضية … الشوارع تمشى فيها براحتك … لا وايه ممكن تعد العربيات اللى ماشية جنبك … سبحان الله … بلدنا جميلة جمال … صاحبتى قالت وهى مستغربة ” بصوا الشوارع نظيفة ازاى ” … بدون تفكير قلت ” ما هو الناس اللى بترمى الزباله كمان راحت حتة تانية ” … المهم … سيبكم من الحر والزحمة وكل الكلام ده … كنا متجمعين انا والأصحاب قعدة حلوة فى الجنينة …قعدة كلها ضحك وحكايات عن زمان وأيام زمان … فجأة الحلوة اللى فينا قالت ” عايزة عريس ” … فى لحظة كلنا بصينا عليها … واحد كان فى بقه ماية رشها ولا اجدع رشاش جنينة .. وفجأه برضه التعليقات طلعت بدون تفكير … ليه يا حبيبتى تعملى فى نفسك كده … ليه ما انت بعقلك … كنت فاكراكى عاقلة … هو انت ماحرمتيش … وردود كتيييييير بنفس المعنى … الست يا حبيبتى وشها بقى لونه احمر “زى لون الطماطماية ” … وقفت فجأة وقالت ” مش ليه لواحدة بنت قريبتى ” … كلنا فى نفس واحد قلنا ” آآآآآآه مش تقولى من الاول ” … وكلنا فجأة برضه بدأنا ندور على عريس للبنت اللى مانعرفهاش اصلا … سألنا عن السن والشكل والأهل … انا قعدت ساكتة … المثل بيقول
” أمشى فى جنازة ولا تمشى فى جوازة ” … باين اخذوا بالهم … سألونى ” هو فلان اتجوز ” قلت اه “… طيب وفلان قلت ” هاجر ” … طيب وفلان قلت
” صرف نظر عن الجواز وسنينه ” … وصرحت صراحة … انا بطلت اعرف ناس ببعض … اللى بيطلع بخيل … واللى بيطلع ممل … واللى بيطلع ابن امه … واللى بيطلع عصبى … واوصاف كتيييييير بتتقال وما بتتقلش … واتعدلت فى القعدة وصرحت “انا الحقيقة باعمل دراسة عن البنات ومواصفات العريس المطلوب ” قالوا هااااااااا كملى … قلت ” لأ بأااااه … الوقت اتأخر … خليها للقاعدة الجاية ” … استنوني الاسبوع الجاى … وكل عام وانتم والحبايب بألف خير …